Cukrzyca to metaboliczne schorzenie, które ze względu na przyczyny jego powstawania można podzielić na cukrzycę typu 1, cukrzycę typu 2 oraz cukrzycę występującą u kobiet ciężarnych. Każda z tych trzech odmian cukrzycy ma różne przyczyny, objawy oraz charakteryzuje się różnymi metodami jej leczenia.
Wiedza na temat poszczególnych odmian cukrzycy pozwala na podjęcie odpowiedniej reakcji w zakresie leczenia, dostosowanej przede wszystkim do bieżącego stanu zdrowia, stadium schorzenia oraz wieku osoby cierpiącej na cukrzycę.
Cukrzyca typu 1 – przyczyny, objawy, leczenie
Cukrzyca typu 1 to jedna z najrzadziej występujących odmian cukrzycy. Z tym rodzajem cukrzycy boryka się bowiem co dziesiąty cukrzyk. Na tę odmianę cukrzycy zapadają przede wszystkim dzieci oraz młode osoby dorosłe poniżej 30. roku życia. Przyczyną cukrzycy typu 1 jest zniszczenie komórek trzustki, które produkują insulinę. Te komórki niszczone są przez przeciwciała. Dochodzi więc tutaj do swoistej autodestrukcji, dokonanej przez układ odpornościowy organizmu.
W przypadku cukrzycy typu 1 dochodzi do całkowitego braku insuliny w organizmie. Tę odmianę cukrzycy można rozpoznać przede wszystkim po wzmożonym pragnieniu i częstym oddawaniu moczu, osłabieniu i senności oraz dużej podatności na szereg infekcji.
Leczenie cukrzycy typu 1 obejmuje podawanie osobie chorej insuliny (zwykle są to 4 wstrzyknięcia na dobę), a także stosowanie prawidłowej diety ubogiej w węglowodany. Ponadto zalecana jest również regularna aktywność fizyczna w postaci ćwiczeń wytrzymałościowych (bieganie, pływanie, jazda na rowerze). Tego typu ćwiczenia zmniejszają insulinoodporność organizmu, co pozwala na zmniejszenie ilości zastrzyków insulinowych w ciągu dnia. Osoba cierpiąca na cukrzycę typu 1 musi pamiętać o regularnych badaniach lekarskich, wykonywanych raz na 1 lub na 2 kwartały. W ich trakcie lekarz koryguje leczenie, dostosowując je do aktualnego stanu zdrowia.
Cukrzyca typu 2 – przyczyny, objawy, leczenie
Cukrzyca typu 2 to najbardziej rozpowszechniona odmiana cukrzycy. Jest ona dziedziczna, a sprzyjają jej nieprawidłowa tolerancja glukozy, otyłość i siedzący tryb życia, nadciśnienie tętnicze oraz choroby sercowo-naczyniowe, a także różnego rodzaju schorzenia trzustki.
Objawy cukrzycy typu 2 są podobne do występujących przy cukrzycy typu 1 i obejmują nadmierne pragnienie oraz oddawane dużych ilości moczu, a także ogólne osłabienie. Oprócz tego może dojść również do różnego rodzaju infekcji układu moczowo-płciowego, utraty dużej ilości kilogramów oraz pojawienia się charakterystycznego oddechu acetonowego.
Leczenie cukrzycy typu 2 ukierunkowane jest na stosowanie różnego rodzaju środków leczenia farmakologicznego, stosowanie właściwej diety oraz na odpowiednią aktywność fizyczną. Jeśli chodzi o środki farmakologiczne, najczęściej przy tej odmianie cukrzycy stosuje się metforminę. Ten lek zmniejsza insulinoodporność organizmu. Zwykle wystarcza leczenie za pomocą 1 tabletki dziennie, stosowanej wieczorem, ale w przypadku silnych objawów, dawka bywa większa.
W niektórych przypadkach metformina nie znajduje zastosowania. Mowa jest tutaj w szczególności o przypadkach, w których osoba chorująca na cukrzycę cierpi jednocześnie na inne, groźne schorzenia, obejmujące układ krwionośny, nerki oraz wątrobę. W tym przypadku zalecane jest stosowanie innych leków, podobnie jak w sytuacji, gdy metformina, mimo jej regularnego stosowania, nie pomaga.
Jeśli chodzi o inne leki na cukrzycę, wyróżnia się wśród nich pochodne sulfonylomocznika (stymulują trzustkę do produkcji insuliny), zastrzyki insulinowe, pochodne tiazoidyny (zwiększające wrażliwość wątroby, mięśni oraz tkanki tłuszczowej na insulinę) oraz inhibitory alfa-glukozydazy, hamujące wchłanianie glukozy w jelitach. Nazwy tych leków są skomplikowane, ale leczenie z ich pomocą nie należy do trudnych i zwykle może odbywać się w warunkach domowych, po odpowiedniej konsultacji z lekarzem.
Powikłania nieleczonej w odpowiedni sposób cukrzycy typu 2 są zwykle bardzo poważne. Prowadzi ona bowiem bardzo często do schorzeń układu krwionośnego i chorób serca, stopy cukrzycowej (czyli owrzodzenia podeszwy stóp), nefropatii cukrzycowej (czyli cukrzycowej choroby nerek) oraz neuropatii cukrzycowej, co skutkuje komplikacjami w pracy układu nerwowego. Oprócz tego bardzo często cukrzyca typu 2 może skutkować schorzeniami oczu, takimi jak jaskra i zaćma oraz zespołem cieśni nadgarstka, na który zapadają bardzo często osoby pracujące przy komputerze.
Cukrzyca ciążowa – przyczyny, objawy, leczenie
Cukrzyca w ciąży to schorzenie związane ze zmianami hormonalnymi, które zachodzą w organizmie przyszłej matki. W trakcie ciąży łożysko produkuje bowiem hormony, które mogą powodować zmniejszenie się wrażliwości tkanek na insulinę. Oprócz tego swoje robi także wątroba, które w ciąży zaczyna wydzielać zwiększone ilości glukozy.
Na cukrzycę ciążową w szczególny sposób narażone są kobiety powyżej 35. roku życia, posiadające nadwagę oraz te, które miały do czynienia z przypadkami zachorowania na cukrzycę typu 2 w rodzinie. Cukrzyca ciążowa, obok rwy kulszowej, jest jedną z najczęściej pojawiających się chorób matki w trakcie ciąży. Nie należy się nią aż tak mocno przejmować, gdyż jest możliwe jej pozbycie się, w przypadku regularnych wizyt u lekarza i kontrolowania swojego stanu zdrowia przez każdy miesiąc ciąży.
Do głównych objawów cukrzycy ciążowej zalicza się wzmożony apetyt i pragnienie, infekcje pochwy, konieczność częstych wizyt w łazience, ze względu na oddawanie nadprogramowych ilości moczu, ale także wzrost ciśnienia we krwi i zaburzenia pola widzenia. Zaburzeń w pracy organizmu w związku z cukrzycą może być zatem bardzo wiele, dlatego warto jest skonsultować się w takim przypadku z lekarzem, który na podstawie wywiadu i szeregu innych badań potwierdzi lub też zaneguje diagnozę.
Leczenie cukrzycy w ciąży obejmuje stosowanie właściwej diety. Ogranicza się w niej przede wszystkim spożywanie cukrów prostych. Cukry proste można znaleźć przede wszystkim w słodyczach oraz w sokach owocowych. Oprócz tego ograniczeniu powinno także ulec spożywanie tłuszczów.
Dieta u kobiety ciężarnej, która choruje na cukrzycę, powinna być dostosowana do jej wzrostu, masy ciała oraz etapu ciąży. Warto jest w tym zakresie skorzystać z pomocy profesjonalnego dietetyka. W trakcie diety należy dokonywać pomiaru poziomu cukru we krwi cztery razy dziennie – na czczo rano oraz po spożyciu głównych posiłków. Jeśli mimo tego poziom cukru we krwi nie spadnie i będzie wyższy od 90 mg/dL na czczo oraz 120 mg/dL po posiłkach, należy jeszcze raz skonsultować się z lekarzem, który w takim przypadku zwykle zaaplikuje już zastrzyki. Dotyczy to średnio 40% przypadków cukrzycy w ciąży.
Cukrzycy w ciąży nie można w żaden sposób bagatelizować. Jej nieleczenie lub leczenie w nieprawidłowy sposób może bowiem doprowadzić do groźnych powikłań w postaci przedwczesnego porodu i konieczności wykonania cesarskiego cięcia, zamiast metody naturalnej oraz do wad wrodzonych lub nawet do obumarcia płodu.
Cukrzyca w ciąży może przejść samoistnie. Tak właściwie to samo się dzieje, w wielu przypadkach po prostu mija i nie trzeba stosować żadnego leczenia. I wcale nie rodzi się dziecka z cukrzycą.
Nie można pisać takich komentarzy bez wyjaśnienia, bo właśnie potem biorą się powikłania i ludzie myślą, że cukrzycę można przeczekać. Nie można, niezależnie od tego co jest jej przyczyną. Zawsze konieczne są zmiany czy to w stylu życia, czy w diecie czy we wszystkim po trochu, a nawet jak najbardziej.
Bez przesady. Moja żona miała cukrzycę w ciąży, a wtedy wiadomo, że nie można brać za bardzo leków. Wszystko się unormowało po porodzie, choć rzeczywiście trochę uważała na to co je. Ale nie brała żadnych tabletek, więc można powiedzieć, że cukrzyca przeszła sama.
Samo to nic nie przechodzi, najwyżej ci się tak może tylko wydawać. Cukrzyca w ciąży też sama nie przejdzie, bo trzeba zmienić dietę żeby się to zmieniło, bo tylko wtedy organizm będzie inaczej reagował. Samo to się nic nie zmieni.
Leki na cukrzycę są na szczęście coraz nowsze, bo coraz więcej osób choruje i będzie chorować. Dzięki temu firmom farmaceutycznym po prostu opłaca się prowadzić badania. A jak się kasa zgadza to się już wszystko zgadza i tyle w temacie…
Regularnie rowerem do pracy, nie ważne czy to 2 czy 12 kilometrów i nie ma mowy żeby zachorować na cukrzycę niedziedziczoną. Każdemu polecam. Stosuję od lat i cieszę się doskonałym zdrowiem. Co więcej, jeżdżę rowerem w każdej pogodzie i przy każdej temperaturze. I katar mam tylko wtedy, gdy… nie jeżdżę z tydzień, bo wypadają mi spotkania czy podróże!
Stopa cukrzycowa to najgorsze draństwo jakie się może trafić. Nie wiem jak inni, ale mi się to babrze od tylu tygodni, że już przestałem liczyć! I naprawdę mam dobrego lekarza, którego wszyscy polecają, nie jestem jakimś patolem, który wie lepiej i w ogóle o siebie nie dba. Ale stopa cukrzycowa nie chce przejść i nie wiem już co mam robić.
Na temat cukrzycy narosło już tyle mitów, że szkoda gadać. Już nawet czasami mi się nie chce komentować, choć ta strona akurat daje radę, ale nawet w dużych, wydawać by się mogło że poważnych gazetach, można przeczytać takie brednie przede wszystkim na temat insuliny, że nic dziwnego, że tyle osób wciąż choruje na cukrzyce i nie tylko jej nie powstrzymuje, ale zdarzają się też powikłania.
A mi się wydaje, że niedługo zostaną wykryte kolejne rodzaje cukrzycy, bo po leczeniu widać, że przynajmniej cukrzyca typu 2 powinna być w jakiś sposób rozgałęziona żeby można było stosować bardziej dokładne leczenie.
Najbardziej zadziwiające jest to, że praktycznie każdy człowiek chory na cukrzycę ma pretensje do całego świata a już wiadomo, że połowa z nich choruje na cukrzycę właśnie dlatego, że sami się nieodpowiednio odżywiają. Ale weź takiemu powiedz jedno słowo, to cię od najgorszych zacznie wyzywać.