Cukrzyca jest chorobą podstępną, przewlekłą i wywołującą sporo zamieszania w życiu chorego. Niestety, często nie jest właściwie i szybko diagnozowana, co powoduje również dodatkowe problemy ze zdrowiem chorego, w znaczniejszym stopniu atakujące organizm pacjenta. Aby im zapobiegać, konieczne jest szybkie postawienie diagnozy oraz właściwe dostosowanie leczenia do stanu pacjenta.
Powikłania cukrzycy u dzieci
Cukrzyca u dzieci jest o tyle groźna, że występuje w okresie, gdy organizm cały czas rośnie. To sprawia, że nawet najmniejsze wahania poziomu cukru mogą wywoływać groźne stany. Przystosowanie leczenia, zwłaszcza w zakresie diety u dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, jest dość trudne – głównie ze względu na brak świadomości choroby i niebezpieczeństw płynących z nieprawidłowego odżywiania. Dodatkowo, u dzieci otyłych wzrasta ryzyko chorób nerek i serca, co spowodowane jest zbyt wysokim BMI.
Jednym z głównych zagrożeń, które dotykają przede wszystkim dzieci poniżej trzeciego roku życia, jest kwasica ketonowa. Choć występować może również u dorosłych, to u dzieci jest naprawdę groźna – głównie ze względu na błyskawiczny rozwój i zwykle oznacza to, że zniszczonych zostało ok. 80% komórek beta, wydzielających insulinę. Jej objawami są silne odwodnienie, wymioty, biegunka i brak łaknienia, połączone nierzadko z gorączką, osłabieniem czy apatią. Nieleczona kwasica w ok. 10% prowadzi do śmierci chorego.
Mikroangiopatia, czyli powikłania małych naczyń
Mikroangiopatia to termin, którym określa się grupę powikłań, dotykającą małych naczyń krwionośnych. Te powikłania przy cukrzycy dotykają trzech różnych regionów. Pierwszym z nich jest zaburzenie wzroku, opierające się na uszkodzeniu siatkówki. Drugim – uszkodzenie nerek spowodowane wzrostem stężenia mocznika, a także nadciśnieniem tętniczym. Trzecim – uszkodzenie nerwów, zazwyczaj w obrębie kończyn dolnych i górnych, objawiające się charakterystycznym pieczeniem w ich obrębie, występującym głównie nocą.
Makroangiopatia
Makroangiopatia oznacza grupę powikłań dużych naczyń krwionośnych, opierającą się głównie na ich uszkodzeniu. Może ona dotykać naczyń mózgowych, albo wieńcowych, powodując postępujące z czasem, trwałe uszkodzenia i paraliże, a także stan niedokrwienia serca. Czasem dochodzi również do miażdżycy, która atakuje chorych na cukrzycę częściej, niż osoby zdrowe.
Niektóre powikłania po cukrzycy wywołane są zbyt długo utrzymującym się, wysokim poziomem glukozy, a także następującą potem hiperglikemią. Nawet nadzorowana przez lekarza choroba może wywoływać jednak powikłania, które pojawiają się z upływem życia chorego.
Smutna prawda jest taka, że przy cukrzycy uszkodzenie nerek prędzej czy później na pewno będzie. I nie wierzcie lekarzom w ich historyjki jak to wspaniale i lepiej będzie, bo jest nowoczesna terapia i nic złego się nie stanie. Lepiej być przygotowanym na to, że w przyszłości trzeba będzie dokonać trudnych wyborów. Jakich? Na przykład oddać dziecku własną nerkę, choć wcale nie musi się ona przyjąć.
No akurat niekoniecznie… Kiedyś też było tak, że się wzrok psuł, ale nauka poszła do przodu i nerki też można ocalić, więc bez przesady. Wszystko zależy jednak od dwóch czynników – jak szybko cukrzyca zostanie wykryta oraz od tego jak podejdzie się do leczenia, bo samokontrola jest w tym przypadku niezwykle istotna.
Powikłania cukrzycy pojawiają się coraz rzadziej, bo leczenie jest coraz bardziej kierowane. Dlatego powikłania się zdarzają, ale w przypadku, gdy leczenie w ogóle nie występuje, to dopiero można się spodziewać kłopotów.