Anoreksja i bulimia są zaburzeniami odżywiania, na skutek których dochodzi do znaczących zmian nie tylko w organizmie, ale także w sferze psychicznej chorego. Niezależnie od rodzaju anoreksji, dochodzi do widocznej utraty masy ciała, z czym wiążą się liczne następstwa. W niektórych przypadkach, kiedy do dochodzi do odwodnienia i niedożywienia organizmu, nawet prawidłowe leczenie nie jest w stanie odwrócić wszystkich negatywnych skutków ubocznych, gdyż długotrwała głodówka i forsowne ćwiczenia ponad siły chorego, wywołują trwały uszczerbek na jego zdrowiu. Jakie są więc objawy zaburzeń odżywiania typu anoreksja bulimiczna? Jak można pomóc choremu wyjść z tej zagrażającej jemu życiu choroby o podłożu psychicznym?
Objawy anoreksji, czyli po czym poznać, że dana osoba boryka się z zaburzeniami odżywiania?
Do najczęstszych objawów anoreksji zalicza się szybką utratę masy ciała, ograniczenie jedzenia, pomimo niskiej wagi ciała oraz obsesyjne liczenie kalorii, a także nagłe zainteresowanie się kalorycznością spożywanych posiłków. Anorektycy zwykle wyróżniają się lękiem przed przybraniem na wadze oraz jedzeniem w ukryciu. Nawet jeśli dana osoba wygląda na wychudzoną, to nadal towarzyszy jej uczucie nadwagi i nie potrafi ocenić rzeczywistego ciężaru swojego ciała. Na skutek stosowania restrykcyjnych diet, u kobiet może dojść do zaniku miesiączki. Chorzy cierpią zwykle na depresję, są drażliwi i lękliwi, a na dodatek podatni na infekcje.
Więcej: http://blogpsychologa.pl/artykuly/objawia-sie-anoreksja.html
Jak pomóc osobie borykającej się z anoreksją, czyli jak wygląda leczenie zaburzeń odżywiania
W przypadku odwodnienia, niedożywienia, nieregularnego bicia serca czy też niewydolności nerek, niezbędna jest natychmiastowa interwencja medyczna, gdyż w takich sytuacjach życie chorego jest zagrożone. Dalsze leczenie nie należy do najprostszych, gdyż anorektycy nie chcą, bądź nie mogą przyjąć do wiadomości faktu, że mają poważny problem, jakim jest zaburzenie odżywiania. Chociaż każdy przypadek wymaga dobrania indywidualnego programu leczenia, to zazwyczaj stosuje się pewne sprawdzone metody, a mianowicie psychoterapię, niektóre leki przeciwdepresyjne, konsultacje żywieniowe oraz grupową terapię w postaci wsparcia rodziny.
Celem psychoterapii jest zmienienie myślenia i zachowania osoby cierpiącej na zaburzenia odżywiania. Stosuje się liczne techniki, pomagające wprowadzić prawidłowe postawy wobec jedzenia oraz masy ciała, a także zmieniające sposoby reakcji chorego na stresujące sytuacje życiowe.
Leczenie farmakologiczne opiera się na selektywnych inhibitorach zwrotnego wychwytu serotoniny, dzięki czemu chory zyskuje kontrolę nad niepokojem i depresją. Niektóre leki przeciwdepresyjne stosowane są w celu pobudzenia apetytu oraz ułatwienia zasypiania. Podczas konsultacji żywieniowych uczy się chorego zdrowego podejścia do jedzenia oraz prawidłowej wagi ciała, dzięki czemu przywraca mu się prawidłowe wzorce żywieniowe. Z kolei udział w terapii grupowej jest źródłem wsparcia, gdzie chorzy na anoreksję mogą znaleźć pomoc oraz szczerze porozmawiać o swoich uczuciach i problemach z osobami borykającymi się z podobnymi trudnościami.
Mam wrażenie, że moja córka ma pierwsze objawy anoreksji. Po tym co tu właśnie przeczytałem chyba nawet jestem pewny. Właśnie spełnia wszystkie kryteria, bo obserwuję ją od pewnego czasu bardzo uważnie. Schudłą jeszcze niewiele, ale nigdy nie była gruba. Teraz zaczęła interesować się dietami, jak byliśmy w fast foodzie to rozbolała ją głowa i nic nie zjadła, a w domu też dziubie i kroi na kawałeczki i tylko czeka żeby do śmietnika jedzenie wyrzucić, więc to chyba może być anoreksja albo bulimia.
To, że nie chce jeść niezdrowego jedzenia to jeszcze nic takiego, ale jeśli rzeczywiście kroi jedzenie na małe kawałeczki to już mogą być objawy anoreksji. Często przyczyną takiego stanu rzeczy jest to, że młode osoby nie mają odpowiedniego poczucia własnej wartości.